Kiedy usuwasz aktywność seksualną ... ciała tracą sens 

Jest coś, o czym nigdy nie myślałam, że powiem. Dostałam wywiad z trzema nieznajomymi kobietami. Nazywały się Caryn, Georgia i Claire, i były na tyle hojne, że zaprosiły mnie do świata, w którym po prostu spędzają czas nago. To było przerażające, dziwne i ekscytujące przeżycie w jednym, ale pozwoliło mi cofnąć się o krok.

Prowadzę audycję śniadaniową w Melbourne i zainspirowana podobnym wydarzeniem w Londynie, przez jeden poranek gościliśmy w nagiej restauracji relacjonując to wydarzenie dla naszych słuchaczy. To nie było obleśne, ani zmysłowe, ani w żaden sposób seksowne. Chodzi mi o to, że nawet Chris Hemsworth (australijski aktor telewizyjny i filmowy. Występował w roli komiksowego bohatera Marvela), nie wyglądałby najlepiej, gdyby jadł tak tutaj danie z żeberkami w sosie.

Zamiast tego było to ćwiczenie z akceptacji ciała. Zawstydzonego ciała.

Jesteśmy bombardowani nagimi obrazami doskonałych ludzi - uzależnionych od selfie modeli i Kardashian oraz guru fitness - wszystko w imię poczucia pewności siebie, piękna i dumy. Dlaczego więc krępy, zwiotczały, nieproporcjonalny, owłosiony czy sflaczały człowiek nie ma prawa pokazywać się też innym?.

Chociaż nie mogłam się zmusić do przyłączenia do naszej restauracji pełnej słuchaczy, zwróciłam uwagę na to, że poprzez wspólną podatność na pozbycie się ubrania, mogę znaleźć akceptację dla siebie.

Tak więc byłam w małym pomieszczeniu bez okien, grzecznie gawędząc z trzema kobietami w różnym wieku, o wszystkim innym niż o tym, że jesteśmy nadzy!

Czułam się tak, jakby nasza czwórka kompletnie oszalała i zapomniała nosić ubrania, ale zatrzymała się na popołudniową herbatę w drodze do domu wariatów. Nigdy nie czułam się dobrze z moim ciałem. Jestem świadoma mojego cellulitu i mam gdzieniegdzie już pomarszczoną skórę a tyłek jak na wpół wypuszczona poduszka powietrzna. 

Nienawidzę nosić stroju kąpielowego i przebywać tak wśród kąpiących się na plaży, a im jestem starsza, tym mniej jestem skłonna do dzielenia się moim nagim ciałem z moim mężem. Teraz śpię w obszernej koszulce.

Tak więc, podczas gdy nie zgadzam się z wieloma osobami, które sugerowały, że mój wyczyn był odważny (prawdopodobnie nie tak odważny jak praca strażaków, sił obronnych czy nauczycieli przedszkoli), byłam naprawdę przerażona. Czy powinnam wstać? Jak powinnam stać? Czy spojrzą na moje ciało? Co się stanie, jeśli przypadkowo wpadnę na ich ciało? Czy moje ciało jest chociaż normalne?

Ale kiedy minęło początkowe doświadczenie rozmyślania o moim ciele, które skończyło się, gdy nasze ciuchy uderzyły o podłogę, poczułem magiczną przemianę. Nie daję się rozebrać z moich ubrań przy każdej okazji - za bardzo mi jest zawsze zimno. Ale moja perspektywa się zmieniła. Kiedy usuwasz aktywność seksualną i wszyscy znajdują się w tej samej przestrzeni, ciała tracą sens. Są równie niezwykłe jak włochata poduszka.

Możliwe więc jest także, aby być świadomym własnego ciała, być w nim, bez żadnego odniesienia na spojrzenia innych - nawet jeśli to spojrzenie pochodzi z mojego własnego nierealistycznego standardu. Zdałam sobie sprawę, że spędzam większość czasu w czyiś głowach i przewiduje ich punkt widzenia - wyimaginowanej, bardzo krytycznej publiczności złożonej z byłych partnerów, redaktorów urody, instruktorów siłowni i niewinnych plażowiczów, a wszystko to stworzone przez moje własne śmieszne oczekiwania.

Po moim porannym nagim doświadczeniu, mogę z przekonaniem powiedzieć swoim słuchaczom, że "piękno jest w oku patrzącego". Chodzenie nago z trzema nieznajomymi pokazało mi, że piękno należy wyłącznie do mnie.Jestem teraz pewną siebie, bezwstydną, silną i zdrową, podziurawioną cellulitem, chuderlawą piękną dziewczyną. I jem sobie olbrzymi kawałek czekoladowego ciasta, żeby świętować. Bo, do diabła, kogo to obchodzi? Moje ciało jest piękne!

Jo Stanley jest komikiem, aktorem, pisarzem i współprowadzącym Jo i Lehmo radio Gold 1043 w Melbourne.

źródło & foto: https://www.stuff.co.nz/