foto: tut-foto.com

 

 

Plaża nudystów w Lloret de Mar

 

A więc jak przedstawiają się dzieje nudystów i naturystów w Hiszpanii ? Zobacz poniżej!

 

Do niedawana, w okresie panowania Franco, pokazywanie nagości w miejscach publicznych zostało zakazane przez prawo, a system polityczny nadzorował moralność obywateli. W 1956 zakazano prostytucji w kraju, a w 1957 wydano dekret zakazujący kobietom noszenia skąpych strojów kąpielowych a mężczyznom obcisłych kąpielówek. Ludzi łamiących te przepisy policja karała dotkliwymi grzywnami bezpośrednio na plaży.

 

Dziś czasy się zmieniły i nie ma jednoznacznego prawa zabraniającego rozbierać się i chodzić nago na plażach naturystycznych. Prawie przy każdej hiszpańskiej plaży można spotkać zupełnie nagich urlopowiczów w każdym wieku. Nadzy plażowicze podzieleni są na dwie grupy - wyznawców filozofii naturyzmu, ludzie rozbierają się dla pełnej jedności z naturą - wody, powietrza i słońca, a mniej inspirowanych nudystów - tych którzy po prostu nie chcą psuć swojej opalenizny białymi paskami.

 

W Lloret de mar znajduje się wiele zacisznych plaż, odgrodzonych od brzegu klifami i lasami sosnowymi, gdzie można cieszyć się słońcem i morzem bez stroju kąpielowego. Popularna plaża dla nudystów - Sa Bonadea (Sa Boadella) znajduje się w pobliżu Ogrodu botanicznego Świętej Klotyldy. Z centrum miasta można dojść w 20-30 minut pieszo. Sa Bonadea to niewielka, przytulna, piaszczysta plaża z czystą wodą o długości około 250 metrów, oddzielona od brzegu malowniczymi skałami i lasami. Przy wejściu znajduje się tablica z informacją z której dowiemy się że wchodzimy na obszar dla golasów. Obok załączona mapka regionu.

 

Przy plaży są prysznice i mały bar. Plaża podzielona jest na dwie części - jedna część jest przeznaczona wyłącznie dla nudystów, a druga dla opalających się topless lub w tradycyjnym stroju kąpielowym. Największa frekwencja jest do godziny 14 - tej, późnym popołudniem plaża pustoszeje i można spotkać tylko amatorów wypoczynku którzy nie lubią plażowego ścisku.

 

Plaża Sa Bonadea to głównie miejsce wypoczynku wyzwolonych Europejczyków. Większość turystów stanowią Niemcy, Francuzi, Włosi i Hiszpanie.

 

 

 

 

 

Jeszcze o naturyźmie i nudyźmie

 

 

Naturyzm (od słów naturalny, natura) - opiera się na maksymalnym zbliżeniu do natury w celu uzdrowienia ciała i ducha. Sami naturyści określają to jako filozofia życia w harmonii z naturą, charakteryzującą się praktykowaniem wspólnej nagości, która ma na celu rozwój szacunku do siebie, innych ludzi i otaczającej ich przyrody.

 

Naturyzm często jest utożsamiany z nudyzmem ( od łac nudus. - nagie) Jako najbardziej zauważalną cechą nudyzmu jest brak odzieży. Termin ten jest często używany w słownikach i literaturze jako synonim "naturyzmu", ale w rzeczywistości członkowie ruchu naturystycznego zdecydowanie stawiają granicę między naturyzmem a nudyzmem. Podstawą działania nudystów nie jest filozofia uzasadniona nagością, większość nudystów pozbywa się ubrania tylko dla poczucia komfortu, który pojawia się po jej pozbyciu.

 

Słowo "naturyzm" jest jednym z członów nazwy międzynarodowej organizacji jaką jest Międzynarodowa Federacja Naturyzmu (INF) która działa pod auspicjami UNESCO

 

 

 

Historia naturyzmu

 

Nagość od starożytności nosiła charakter sakralny. W starożytności ćwiczenia fizyczne wykonywano nago. Niektóre pogańskie obrzędy również wykonywane były nago. Na przykład można wymienić zwyczaj związany z obroną przed zagrożeniami zewnętrznymi takimi jak szturm czy choroby. Nagie kobiety w nocy zaprzężone do pługa orały bruzdy wokół wsi.

 

Starożytni pisarze od czasów Aleksandra Wielkiego opisują indyjskich dżinistów którzy uprawiali swoje medytacje bez ubrania, dlatego nazywano ich Gymnosophists (nadzy mędrcy). W nowoczesnych Indiach istnieje grupa religijna Digambaras ("ubrany w powietrze"), odłam dżinizmu, w którym nagość jest symbolem wyzwolenia ze świata śmiertelników. Wraz z przyjęciem chrześcijaństwa, z "lęku przed ciałem", kult nagości został zapomniany.

 

W czasach współczesnych (od czasu renesansu) były próby ożywienia kultu nagości jako symbolu zerwania z tradycją chrześcijańską i powrotu do natury.

 

Naturyzm narodził się w Niemczech na początku XX wieku pod nazwą "Wolnej Kultury Ciała". Twórcą nowoczesnego naturyzmu uznaje się francuskiego naukowca-geografa i anarchistę Elise Reclus (fr Elisee Reclus 1830-1905) który obserwował korzyści "wolnej kultury ciała" w Niemczech. Swoje obserwacje na temat walorów higienicznych, moralnych i fizjologicznych aspektów nagiego wypoczynku opisał w swojej książce "Człowiek i ziemia" (1095)

 

Pisze w niej między innymi:

 

"Pytanie o odzież i nagość jest ważne z punktu widzenia zdrowia fizycznego, moralności i sztuki. Mogę wyrazić tutaj tylko swoje niektóre myśli, ponieważ nie sposób opisać wszystkiego w tej pracy.

Praca ta jest urzeczywistnieniem ludzkiej wolności. Mam nadzieję że pomoże ona w odrzuceniu ataku na fundamenty moralne społeczeństwa które jeszcze niedawno przedstawiały jakieś wątpliwości..."

 

"Byłoby lepiej, aby postawić pytanie: co jest najlepsze dla zdrowia i harmonijnego rozwoju człowieka w kategoriach fizycznych i moralnych? Każdy lekarz powie: nagość jest dobra. Wiadomo, na przykład że skóra bez odzieży swobodnie może oddychać wystawiona na działanie powietrza, światła oraz elementów naturalnych. Ciało nie ma żadnych przeszkód, nadmiernie się nie poci, wszystkie narządy odzyskują swoją funkcję. Skóra staje się jędrna i elastyczna, traci swoją bladość. Człowiek w ubraniu jest jak roślina pozbawiona światła. Doświadczenia wykazały, że kiedy skóra jest pozbawiona światła, liczba czerwonych ciałek krwi z hemoglobiną maleje. Oznacza to, że życie w niej staje się mniej intensywne. Jest to kolejny dowód, ze postęp cywilizacyjny nie zawsze jest korzystny dla człowieka".

 

 

W Niemczech, pierwszym ideologiem ruchu był Pudor Henry, który napisał książkę "Rejoice in the Future" i "Kult nagości" Zawierają one uzasadnienie dla idei "wolnej kulturystyki", która miała na celu zapewnienie harmonii w rozwoju ciała i duszy potrzebnej do stworzenia "doskonałego człowieka rasy nordyckiej". Mimo, że ruch ten był pierwotnie praktykowany przez wąską grupę ludzi, szybko rozprzestrzenił się wśród funkcjonariuszy nazistowskich i nazwany "nudeculturist" i "nudonasizm".

 

 

Pierwsze stowarzyszenie nudystów, zostało założone przez Richarda Ungewittera, autora kilku książek o nudyźmie, między innymi "Die Nacktheit" ("Nagość") i nosiło nazwę Treubund für aufsteigendes Leben w skrócie "Tifal". Towarzystwo głosiło zdrowy tryb życia, zaprzestanie palenia, picia alkoholu i jedzenia mięsa. Głoszonym celem był powrót człowieka do naturalnego sposobu życia, wolnego od zakłóceń związanych z tłumieniem swoich naturalnych potrzeb. Członkowie stowarzyszenia założyli pierwsze centrum rekreacji nudystów w pobliżu Hamburga. Lokalne organizacje nudystów powstały w Berlinie (1910) i Stuttgarcie (1911).

 

Ruch zaczął szybko rozprzestrzeniać się wśród studentów i 1920 roku stał się już znany w wielu krajach europejskich, a także w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Nowej Zelandii i innych. Rejestrowano pierwsze krajowe federacje naturystyczne i nudystyczne.

 

 

Nudyzm w Skandynawii związany jest z nazwiskiem Soren Sorensen, który w 1936 roku zorganizował dla nudystów wakacje na wyspie w pobliżu Kopenhagi i założył pierwszy klub nudystów w Skandynawii "Sunny Sports".

 

 

 

We Francji, nudyzm wypromowany został przez braci lekarzy Andre i Gaston d'Urville, którzy zaangażowani byli w publikację magazynu "Żyj mądrze". Są również założycielami ośrodka "Heliopolis" i Instytutu naturyzmu. Propagowali takie zabiegi jak hydroterapia i helioterapia.

 

 

Ideologiem rosyjskiej nagiej rekreacji był Maksymilian Wołoszyn, autor prac "Olśnienie nagości" (1910) i "Refleksje maski nagość" (1914). Był założycielem pierwszych plaż dla nudystów na Krymie. W pierwszych latach władzy radzieckiej i później w czasie totalitarnego reżimu, nudyzm w Rosji był również powszechny. Odbywały się nawet w wielu miastach, włącznie z Moskwą, nagie wiece i przemarsze uliczne. Sam Lenin uważał, że nudyści mają "zdrowy ruch proletariacki"

 

W 1953 roku założono Międzynarodową Federację Naturyzmu (INF), która działa pod auspicjami UNESCO

 

 

 

 

Teoria i praktyka naturyzmu

 

 

Naturyści organizują prywatne plaże, baseny i obiekty sportowe. Ściśle monitorują przestrzeganie zadeklarowanych zasad etycznych w relacjach międzyludzkich zapisanych w swoim statucie.

Nagość w naturyźmie zazwyczaj nie jest celem samym w sobie, naturyzm obejmuje:

▪ troskę o ich zdrowie (unikanie szkodliwych nawyków, nałożonych przez społeczeństwo);

▪ propagowanie wśród innych zdrowego styl życia;

▪ dbanie o środowisko, utrzymanie środowiska

 

 

 

Pozytywne skutki praktykowania naturyzmu

 

 

 

▪ Wyeliminowanie mokrych i zimnych strojów kąpielowych zaraz po kąpieli w plenerze, "ciasnych" ubrań i butów w upalne dni, niezdrowej diety i braku aktywności która zapobiega rozwojowi szeregu chorób zakłócających życie.

 

▪ Ludzie są bardziej wrażliwi na środowisko, bardziej dotkliwie odczuwają jego zanieczyszczenia. Bardzo frustrujące, na przykład jest chodzenie boso po niedopałkach lub rozbitych butelkach.

 

 

Negatywne skutki praktykowania naturyzmu

 

- Promieniowanie UV, według niektórych źródeł, przyspiesza starzenie się skóry. Narażając na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, szczególnie na niektóre części ciała, znacznie zwiększa się możliwość zachorowania na raka. Chociaż zdolność eliminacyjna ubrania jako ochrona organizmu przed działaniem promieni UV może być kwestionowana.

▪ Reakcje organów płciowych są powiązane z uczuciami wstydu i tabu w wielu nowoczesnych systemach etycznych. Dysonans poznawczy może spowodować, że otoczenie przedstawia nagie ciało bez bezpośredniego odniesienia do zadowolenia motywów seksualnych.

 

 

 

Naturyzm i społeczeństwo

 

Początkowo naturyzm był rodzajem protestu przeciwko purytańskiej moralności i spotkał się z protestami w konserwatywnych kręgach społeczeństwa, był postrzegany jako okazywanie oznak rozpusty. Aby uniknąć takich ocen, od samego początku ruchu naturystycznego zostały wprowadzone bardzo ostre ograniczenia stosunków seksualnych w ramach nagiej rekreacji. Wiele kontrowersji do dzisiaj wywołuje to, iż wielu naturystów zabiera ze sobą na urlop swoje dzieci aby wypoczywać z nimi nago. Uważa się że przebywanie nieletnich wśród rozebranych dorosłych jest czymś niedopuszczalnym i przedwczesnym wprowadzeniem ich w życie seksualne.

 

Jednakże, jak stwierdzono w badaniach, w rzeczywistości, efekt jest odwrotny: dzieci naturystów postrzegają nagość jak coś naturalnego. Obserwują swoich rówieśników pod względem różnicy płci rzadziej niż inne dzieci. Nie ma u nich tendencji do podglądania i rozpoczynania przedwczesnego życia płciowego.

 

 

Choć naturyści i nudyści mają dzisiaj specjalnie do tego wyznaczone miejsca nadal przebywanie nago poza takimi obiektami traktowane jest jak przestępstwo. Organizacje skupiające nagą rekreację starają się ściśle współpracować z lokalnymi władzami w sprawach otwierania nagich plaż czy terenów rekreacyjnych dla nich przeznaczonych aby nie łamać zasad i prawa w danym miejscu. Dzięki takiej współpracy powstało już wiele miejsc dla naturystów i nudystów w których znajdują się całe kompleksy wypoczynkowe z hotelami, sklepami i barami włącznie.

 

 

 

Plaża dla naturystów lub nudystów - to miejsce gdzie ludzie zazwyczaj nie noszą ubrania

 

Plaże nudystów nie można mylić z plażą "topless", gdzie górna część stroju kąpielowego nie jest obowiązkowa ale wymaga się aby były zakryte genitalia zarówno u kobiet jak i mężczyzn.

 

Ludzie odwiedzają plaże nudystów z wielu powodów:

- niektórzy lubią być nadzy lub częściowo nadzy,

- są amatorami patrzenia na innych nagich ludzi,

- z ciekawości,

- z powodu osobistych przekonań,

- lub po prostu dlatego, że uważają że nie ma powodu do noszenia ubrań (patrz. naturyzm i nudyzm).

- opalać się bez ubrania, aby uzyskać więcej słońca albo pozbyć się śladów po stroju kąpielowym

 

Większość plaż dla golasów istnieje już w jednym miejscu od wielu lat i w ten sposób stają się "tradycyjnymi" miejscami spotkań.

 

 

 

Można dokonać rozróżnienia między różnymi rodzajami plaż:

 

- miejsca, w których nagość jest nielegalna. Atrakcja taka jest nieoficjalnie tolerowana przez władze ale też często może być przyczyną grzywny lub aresztu.

 

- oficjalne nagie plaże. Nagość jest obowiązkowa, nawet mimo złej pogody. Odzież jest "opcją" (czyli, będąc nago jest dopuszczalna, ale nie konieczna)

 

Nagie plaże są zwykle oddzielone i odizolowane od tekstylnych plaż. W innych przypadkach, między plażami nagimi i tekstylnymi zachowany jest pewien dystans odległości aby nie przeszkadzać sobie nawzajem. Do informowania odwiedzających ludzi często używa się tablic informacyjnych, które ostrzegają ludzi niezainteresowanych takim sposobem wypoczynku.

 

W Stanach Zjednoczonych popularność nagich plaż w ostatnich latach nieco spadła w ciągu ostatniej dekady. Powodem jest napływ pseudo-naturystów, starzenie się naturystycznej społeczności a także wysiłki grup religijnych, zwykle chrześcijańskich fundamentalistów, aby je zamknąć.

 

 

Mimo to, jak na razie, społeczność naturystyczna na całym świecie ma się dobrze i w wielu zakątkach świata można znaleźć miejsce na nagą rekreację.

 

A.K

 

 

Żródło: materiały własne, internet, wikipedia.org